خودداري نداشتند. آنان به سناتورهاي رومي براي دخالت قشون روم ضد دشمنان خود رشوه ميدادند. اما چون پيروزي بدست مي آمد، روميان ديگر ممالک آنان را ترک نميکردند. و سلوکيان پس از ديري فهميدند که خود آنان مشرق را تسليم روميان کرده اند. محقق است که بعضي شاهان ايشان ، از جمله آنتيوخوس سوم براي ترميم شاهنشاهي خود فعاليت بسيار و کوشش قابل توجه کردند، ولي از متوقف ساختن استيلاي دو قوه اي که از ضعف ايشان استفاده ميکردند عاجز بودند: قوه تدريجي و بطي ولي مستمر ايرانيان ، و قوه روم که سابقاً در آغاز قرن دوم ضربتي علاج ناپذير بشاهنشاهي سلوکي وارد آورده بود.

سلوکوس سردار اسکندر

سلوکوس نیکاتر Selucos Nicator سر سلسلة پادشاهان سلوکی است . وی پس از غلبه بر آنتیگون خود را ملقب به نیکاتر یعنی فاتح ، کرد و سال 312 ق . م ، در بابل به تخت نشست . سال جلوس او ، مبدأ تاریخ سلوکی یا اسکندری است . برای اینکه نامی بلند پیدا کند ، به جهانگشایی اسکندر ادامه داد و به [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] لشکر کشید ولی از عهدة پادشاه مقتدر آن سرزمین که چندره گوپتا Chandragupta نام داشت برنیامد و همة ولایاتی را که اسکندر در پنجاب هند تسخیر کرده بود به وی واگذاشت و دختر خود را به زنی به او داد و در عوض از او پانصد زنجیر فیل گرفت .

زن سلوکوس بانویی ایرانی به نام آپامه آ Apamea دختر اسپیتامن سردار درسغد بود که نام او نه شهر بنا کرد . پایتخت سلوکوس نخست شهر سلوکیه در ساحل راست دجله بود که خود او بنا کرد ولی پس از آن شهر [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] را در کنار [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ساخت و آن را پایتخت خویش قرار داد .

فراز و فرود سلوکیان

سلوکوس نیکاتر متصرفات خود را به هفتاد و دو بخش تقسیم نمود و برای هر یک فرمانروایی معین کرد . جانشینان سلوکوس نیکاتر نتوانستند آن قدرت و عظمتی را که او بنیان نهاده بود ادامه دهند .

پس از مرگ او در سال 281 پسرشآنتیوخوس Antiochus اول و پس از وی پسر او آنتیوخوس دوم بپادشاهی رسیدند . در زمان آنتیوخوس دوم [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ، در سرزمین پارت به پیشوایی نامی شوریده و دولت اشکانی را تأسیس کردند . (250 ق . م )

مقارن همین زمان ، دیودوتوس Diodotus یکی از امیران یونانی مشرق سر به شورش برداشته و دولت معروفی یونانی و باختری را در بلخ و [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] امروز تشکیل دادند .

در سال 190 ق . م ، رومیان که تازه پایشان به مشرق بازشده بود در مگنزیا Magnesia که محلی در آسیای صغیر بود سلوکیها را شکست دادند و آسیای صغیر به دست رومیان افتاد .

در مشرق دولت پارت و باختر نیز دست سلوکیها را کوتاه کرد و از ایران به سوریه رانده شدند . سرانجام دولت کوچک ایشان در سوریه نیز در 64 ق . م ، به دست رومیان منقرص شد .

مجموع حکومت ایشان 248 سال بود که قریب هشتاد سال در ایران و بقیة آن را در سوریه سلطنت کردند .

خواست اسکندر

نقشة اسکندر مقدونی آن بود که مردمانی را از آسیا به اروپا برد و اقوامی را از اروپا به آسیا آورد تا مشرق به مغرب نزدیک شود و مردم آن دومنطقه با هم بیامیزند . گرچه این فکر به مرحلة عمل در نیامد ولی گروه بسیاری از مردم یونانی در شهرهایی که اسکندر و سلوکیها ساخته بودند ، ساکن گشتند و حکومتهای خود مختاری پدید آوردند و بیش از اسکندر و سلوکیان موجب یونانی شدن مشرق گشتند .

فراز و فرود یونانی مآبی در شرق

غلبة اسکندر بر ایران و انقراض دولت هخامنشی بکلی احوال فرهنگ و تمدن ایران را زیر و زبر ساخت . انقلاب سیاسی و هرج و مرج اوضاع کشور مستلزم انقلاب ادبی مهمی گشت . بر اثر استیلای اسکندر و جانشینان او تمدن و زبان یونانی در ایران رواج یافت و جایگزین فرهنگ کهن ایران گردید . علوم یونانی از قبیل پزشکی و فسلفه و شعر و ادبیات و همچنین لغات یونانی در ایران رایج گشت . این رسوخ و نفوذ تمدن و فرهنگ یونانی در ایران هلنسیم Hellenisme خوانده اند ، زیرا هلن به معنی یونانی و هلنسیم به معنی یونان مآبی و تمدن و آداب یونانی است .

سلوکیان که قریب هشتاد سال در ایران سلطنت کردند ، عامل بزرگ یونانی کردن مشرق زمین بودند . سلاطین یونانی نژاد باختر ( ایلات بلخ ) که به ریاست دیودوتوس Diodotus در 250 ق . م ، یعنی مقارن روی کار آمدن اشکانیان در مشرق ایران سر به استقلال برداشتند . نیز یونانی و یونانی زبان بودند . اسکندر و سلوکیان قریب هفتاد شهر در سرزمین ایران بنا نمودند و مهاجران یونانی را به آنها جلب کردند .

این شهرها نامهای یونانی مانند :اسکندریه و [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] داشت . از جملة آنها هکاتم پیلس ( صد دروازه ) است که در جنوب غربی دامغان فعلی واقع بود . یونانی شدن مشرق از زمان اسکندر مقدونی آغاز گشت .

در آن زمان متصرفات شرقی اسکندر به دو بخش تقسیم می شد . قسمت غربی از دریای مدیترانه تا رود فرات و قسمت شرقی از رود[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] تا سند و جیحون . در قسمت غربی که مجاور سرزمین یونان بود ، یونان مآبی دوام بیشتری یافت . اما در قسمت شرقی و این طرف فرات بعد از زوال سلطة مغرب بر مشرق یونان مآبی بتدریج رو به ضعف نهاد و زایل شد . حتی خود شهرهای یونانی که در جانب مشرق قرار داشتند در بین شرقیان تحلیل رفتند . نفوذ زبان و تمدن در ایران ، اشکانیان و دولتهای شرقی را نیز تحت تأثیر قرار داد . اشکانیان برای جلب رعایای یونانی خود که در شهرهای یونانی ایران حکومتهای نیمه مسـتقل تشکیل داده بودند ، خود را فیل هلن Philhellen یعنی محب یونانی می خــواندند و در ترویـج و گسترش آداب و زبان یونانی می کوشیـدنـد و بـرای خـود القــایی از قبیــل : اپیفانس ، یعنی جلیل القدر و سوتر ، یعنی منجی انتخاب می کردند . همة پادشاهان مشرق تا چند قرن سکه های خود را به زبان و خط یونانی ضرب می نمودند و تقویم خود را همان تاریخ سلوکی که مبدأ آن سال 312 ق . م ، است قرار داده بودند .

سپاهی گری سلوکی

سلوکیان به جز سپاهیان مقدونی-یونانی - که بخشی از آن از شهرهای یونانی نشین فراهم می آمد- از مردمان بومی نیز در جنگ ها بهره می بردند، برای نمونه در نبرد رافیا که میان سلوکی ها و دودمان بطلمیوسیمصر باستان در ۲۱۷ رخ داد از ۶۸هزار سپاهی سلوکی ۱۲ هزار تن از مردمان لودیه، پارس، تراکیه، کادوسیان، کردوک، داهی، کوسیان، عرب و کیلیکی ها بودند. از ایرانیان بیشتر در یگان های کمان داران و فلاخن  اندازان بهره می گرفتند.

آرایش جنگی فالانژهای مقدونی

گاه ایرانیان در سپاه سلوکی سر به شورش برمی داشتند، برای نمونه یک بار ۳ هزار جنگاور ایرانی دست به شورشی مسلحانه زدند ولی اندکی پس از آن همگی کشته شدند. دلیل شورش های گاه و بی گاه ایرانیان در سپاه سلوکی عبارت بود از کینه از اشغالگران، کمبود جیره و تبعیض میان ایرانیان و یونانیان، تحریکات بزرگان ایرانی برای گرفتن امتیازهای بیشتر از سلوکیان بود. همچنین این شورش ها بازتابی از نفرت ایرانیان به سلوکی ها نیز دانسته می شود. نیروی رزمی اصلی سلوکی پیاده نظام سنگین  اسلحهٔ فالانژ بود. فالانژها دسته های ۸ تا ۱۶ تنی بودند که در میدان نبرد به یکباره بر دشمن می تاختند. خاستگاه این شیوهٔ جنگی را اسپارت دانسته اند. در آینده به دلیل کاستی های این شیوه-به ویژه بی پدافند بودن سوی راست جنگاوران(زیرا سپر در دست چپشان جا می گرفت)- این شیوه کنارگذاشته شد.

پس از پیاده نظام سواره نظام سلوکی مهمترین بخش سپاه سلوکی شمرده می شد. در میان این رسته کاتافراکتارها که هم خود و هم اسبشان زره پوش بودند از دیگران مهمتر بودند. همچنین سلوکیان از فیل ها و ارابه های جنگی نیز بهره می بردند.

نگاره ای باستانی از سواره نظام مقدونی

شمار جنگاوران ثابت سلوکی را میان ۱۶۰هزار تا ۲۰۰ هزار تن نوشته اند. هزینه های جنگ را نیز سلوکیان با گرفتن باج و خراج و عوارض گوناگون، غنائم جنگی و نیز تاراج مردمان سر راه لشکرکشی خود به دست می آوردند. برای نمونه در جنگ آنتیوخوس سوم با اشک دوم در ۲۰۹ (پیش از میلاد) سپاه ۱۲۰هزار تنی سلوکی با پس نشستن اشکانیان شهر صددروازه(هکاتم پلیس در نزدیکی دامغان کنونی) را گشوده و گرگان(هیرکانیه) را تاراج کردند. پیش از این نیز سپاه سلوکی در سر راه خود ماد را تاراج کردند و زر و سیم فراوان نیایشگاه آنه را ربودند.

همچنین بخشی از هاین هزینه ها را سلوکیان با تحمیل شرط های ملی در برابر صلح به هماوردانشان به دست می آوردند. برای نمونه در ۲۸۰ که آنتیوخوس یکم به باختر تاخت اوتودموس پادشاه دولت یونانی باختر پولی هنگفت و بخشی از آذوقه و علیق سپاهیان و چهارپایانشان را پرداخت نمود و همچنین چند زنجیر فیل بدیشان پیشکش نمود. همین آنیوخوس پس از لشکرکشی به هندوستان نیز آنگاه که کار به آشتی کشید آذوقهٔ فراوان و پیشکش های گرانبها و ۱۵۰ زنجیر فیل از هندیان ستد.

سازه های به جا مانده از دوران سلوکی

از روزگار سلوکی در گوشه و کنار ایران یادگارهایی به جای مانده است که مهمترینشان از این دستند:

نیایشگاه های سلوکی در استخر، کنگاور ،خورهه، نورآباد و تخت جمشید.

نقش برجسته های دینور، نهاوند، شوش و تل زهاک.

سکه ها و سفال های گوناگونی که از کاوش شوش به دست آمده است.

گاهشماری سلوکی

تاریخ سلوکی سامانه ٔ سالشماری بود که امپراتوری سلوکی و برخی سرزمین های همجوارش از آن بهره می بردند. مبدا تاریخ سلوکی پاییز سال ۳۱۲ پیش از میلاد بود که در آن زمان سلوکوس یکم به بابل درآمد و از آن پس امپراتوریش پاگرفت. در آینده اشکانیان نیز یک چنین گاهشماری را از روی نمونهٔ سلوکیش قالب برداری کردند.

فلزکاری در دوره سلوکی و اشکانی

در زمان جانشینان اسكندر ( سلوكیان ) شهرهای جدیدی مانند مرو و نسا ایجاد شد كه در آنها كارگاهها و مراكز صنعتی و هنری استقرار یافت .

عوامل هنری و فرهنگی یونانی بسیاری با هنر ایرانی در آمیخت و هنری ایرانی ـ یونانی را به وجود آورد . تاثیرات هنر هلنی در تمامی رشته ها اعم از معماری ، سفالگری ، فلزكاری و … كاملاً محسوس است .

آثاری كه از كاوشهای مرو و نسا به سرپرستی ماسون و ماروچنكو به دست آمد ویژگیهای هنری این دوران را نشان می دهند .

با از هم پاشیده شدن سلوكیان و قدرت یافتن پارتها ، حكومت اشكانیان تشكیل شد( ۲۵۰ ق.م.ـ ۲۲۴ م.).

در این دوران هنر فلزكاری با تغییراتی نه چندان زیاد ادامه یافت .با وجود اینكه در دوره سلوكی هنر هلنی یونان آشكارا در ایران نفوذ كرد و تاثیرات چندی بر آن گذاشت ، با بررسی آثار فلزی باقیمانده از دوره اشكانی می توان به این نتیجه رسید كه هنر فلزكاری این دوره بیشتر به هنر دوره هخامنشی نزدیك است تا به هنر یونانی .

شكل ظروف به همان شكلی است كه در دوره هخامنشی متـداول بوده اسـت ( كاسـه ها ، ریتـونها و …) و فقط تغییـراتی جزئی در نقش و شـكل آنها دیـده می شود.

مثلاً نقوشی به شكل قلب ، جایگزین نقشهای تخم مرغی شكل هخامنشی شده است ، و گلبرگ گلهای لوتوس باریكتر و نوك تیزتر شده اند .

ساختن زیورهایی مزین به سنگهای قیمتی در دوره اشكانی نیز مانند دوره هحامنشی ادامه پیدا كرد.

همچنیـن پیكـره سـازی در دوره اشـكانی از جایگاه ویژه ای برخـوردار است و آثار باقیمانده نشان می دهد كه این مجسمه ها از فلزات گوناگونی مانند مفرغ ، طلا، نقره و … با روش قالب ریزی ساخته شده اند .

معبد لائودیسه هگمتانه

آنتیخوس سوم در فرمانی که بر طبق کتیبه مکشوفه تأیید می شود دستور داد که معبدی بنام همسرش ساخته شود که به همین نام (لائودیسه) معروف شده بود. دراین دوره در تاریخ ایران...

بقایای این معبد در محله ای بنام دوخواهران (شمال شرقی نهاوند) در زیر خروارها خاک مدفون است. این اثر تاریخی در سال 193ق.م به دستور آنتیخوس سوم از جانشینان اسکندر برای همسر خود به نام ملکه لائودیسه (لائودیکه) احداث شده و یکی از مهمترین آثاری که از این محوطه بدست آمده کتیبه ای است بر روی یک تخته سنگی که به خط یونانی نگاشته شده که در سال 1322 هـ.ش هنگام برداشت از خاک محله بدست آمده است.

این کتیبه حاوی عناوین و اختیاراتی است از آنتیخوس، سومین حکمران مقدونی، به ملکه و خواهرش لائودیسه، که به حاکم سلوکی تحت امرش مندموس در نهاوند ابلاغ شده و به فرمان مندموس مضمون نامه شاه بر روی سنگی به ابعاد 45 ×85 سانتی متر به خط یونانی قدیم و درسی و دو سطر حک شده، تاریخ کتیبه سال 119 از ماکاندیکوس است که با سال 193 ق. م تطبیق می کند و هم اکنون به همراه چندین مجسمه کوچک مفرغی در موزه ملی ایران باستان نگهداری می شود.

متن کتیبه در سال 1949 میلادی توسط لوئی روبر ترجمه شده و در مجله هفتگی هلینکا به زبان فرانسه منتشر شده است. سپس ترجمه فرانسوی کتیبه توسط علی حاکمی  به زبان فارسی انجام شد. این محوطه تاریخی در سال 1327 به شماره 374 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

به منظور شناسایی محل معبد لائودیسه در تابستان 1384 هیأت کاوش محوطه لائودیسه به سرپرستی آقای رهبر کارشناس ارشد بازنشسته سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور عملیات گمانه زنی، بررسی و مطالعه آغاز شد.

باوجود محدودیت هایی که برای گمانه زنی وجود داشت. هیأت توانست یازده گمانه آزمایشی در ابعاد مختلف و در فاصله های متفاوت بزند. نهایتاً بعلت مشکلات فراوان (گمانه زنی در منازل که بر روی محوطه تاریخی قرار گرفته اند) سرپرست هیأت پیشنهاد کردند چند منزل مسکونی که حدود آنها بر روی نقشه مشخص شده خریداری شود تا در فرصت مناسب نسبت به کاوش آنها اقدام شود.

در این راستا در سال جاری (1387) از محل اعتبارات استانی تعدادی از منازل مذکور تملک شد و امیدواریم با تأمین اعتبار کاوش گسترده به منظور شناسایی معبد لائودیسه آغاز شود.

در دوره سلوکی گذاشتن نام پادشاه یا همسر او بر کلنی ها (شهرها) معمول بوده، کلنی ها وقتی توسعه پیدا می کردند. لقب بولیس می گرفتند. آنتیخوس سوم در فرمانی که بر طبق کتیبه مکشوفه تأیید می شود دستور داد که معبدی بنام همسرش ساخته شود که به همین نام (لائودیسه) معروف شده بود. دراین دوره در تاریخ ایران با بنیاد گرفتن شماری شهر به گونه پولیس ممتاز است. شهر و شهرک های سلوکی در طول جاده بزرگ موسوم به خراسان یا جاده ابریشم ایجاد شده بود که شواهد باستان شناسی استقرار آنها را در دینور کرمانشاهان، نهاوند، همدان و در خورهه محلات تأکید دارد. ایجاد این شهرها در راستای اهداف یونانی کردن ایرانیان و تسلط بر راههای ارتباطی دنبال می شد و به تبع آن نیز شهرها بر اساس الگوها و معیارهای شهر سازی سلوکیان ساخته می شد.

یافته ها و داده های باستان شناسی شامل کتیبه، مجسمه های مفرغی، ستون، سر ستون و .... حکایت از وجود ساختمان های با عظمت دوره سلوکی دارد که در زیر بدان ها اشاره می شود.

کتیبه سنگی: این کتیبه بر روی یک تخت سنگ مرمر و به خط یونانی مشتمل بر امتیازاتی است که شرح آن عنوان شد و در برگیرنده دو متن است.

متن اول

مندموس به اپلودوروس و به کلیه صاحب منصبان شهر لائودیسه درود می فرستد که پس از این اعلامیه می بایست مواد فرمانی که شاه به من نوشته است ضمیمه شود و روی سنگی از آن سواد بردارید. سپس نوشته ای که مقرر داشته اند مطالعه نموده و آن را محفوظ نگاهدارید. و سنگ را در معروفترین زیارتگاه های شهر نگاه دارید. خوش باشید سال 119 دهم ماه یانه مدس.

متن دوم

شاه آنتیخوس به مندموس سلام می رساند و دستور می دهد که به شئونات خواهر ما ملکه لائودیسه بیافزائید و از او قدردانی کنید. این امر برای ما بسیار ضروری است. شما برای اینکه او در زندگانیش با مهر و محبت و مراقبت شدید خود را نشان داد. بلکه او هنوز نسبت به خدایان دارای عشق و احترام بی پایان است. بنابراین ما با مهر و علاقه دستور می دهیم و موافقت خود را با این امر اعلام می داریم. که او از جانب ما به این افتخار نایل گردد. خصوصاً مصمم هستیم همانطوری که در تمام قلمرو ما انتخاب کاهنین بزرگ از طرف ما انجام می شود. بدین نحو در این محل کاهنه هایی از طرف ملکه لائودیسه تعیین گردد. در حالی که حامل تاج های طلا و تصاویر او خواهند بود. سپس نام آنها در اسناد بعد از کاهنین نیاکان ما و خود ما ثبت گردد.و خلاصه بعد از آنکه نام ملکه لائودیسه در تمام قلمرو تو به عنوان کاهنه بزرگ معروف و مشهور گردید. کلیه کارها بر طبق گفتار ما انجام گرفت. مفاد فرمان را بر روی سنگی ثبت نمایند. تا وقف این مکان مقدس گردد. و بالاخره این عمل بسیار پسندیده ای که نسبت به خواهر ما انجام دادیم. نتایج آن در حال و آینده آشکارخواهد شد. سال 119 ا زماه کاندیکوس.

پیکره های کوچک مفرغی

مجسمه کوچک مفرغی با ویژگی ها و مشخصه های دوران هلنی نمونه های از مجسمه های الهگان و خدایان یونانی را نشان می دهد. در میان این مجسمه های کوچک زئوس، آتنا، آپولو، و دمتر را می توان باز شناخت.

مجسمه زئوس

مجسمه مفرغی انسانی به سبک یونانی که در دست راست گلی دارد و دست چپ به طرف گردن برگشته و با نوارهای برجسته، مردی است با ریش بلند و در حالیکه موهای بافته او دور سر جمع شده اند و حالت وقار و سنگینی خاصی بدان داده است.

لباس او شامل پارچه بدون دوخت که تا کمی  بالاتر از قوزک پا را می پوشاند و دور کمر پیچیده شده است. و سر دیگر آن از پشت روی شانه چپ امتداد یافته و در جلو به طور آزاد افتاده است. چین های لباس به طور عمودی و افقی است. که وضعیت طبیعی پارچه در اینجا مشخص شده. بازوی چپ بطور افقی تا مقابل شانه بالا رفته و سپس از آرنج به طرف بدن روی پای چپ تکیه داده است. پای راست روی پاشنه تکیه دارد و کمی  جلوتر از پای چپ قرار گرفته است. سینه ستبر و عضلات قوی این مجسمه القاء کننده قدرت است. مجسمه زئوس از تناسب نسبی برخوردار است. زیرا نسبت سر به تمام بدن کمی  بیشتر از (یک به هفت) است.

مجسمه آتناپارتنوس

مجسمه مفرغی انسانی با کلاه تاج دار شبیه به سبک یونانی که در دست راست صفحه مدوری دارد و در دست چپ به حالت نیزه در دست تا بالای سر آورده است و دست گره نشان داده شده که بیانگر آنست که مسلح به نیزه بوده است. بخشی از موهای مجعد از زیر کلاه مخروطی نمایان است و لباس او از سه قسمت تشکیل شده، اول زیر پوشی است که دارای آستین هایی تا آرنج بوده و کاملاً به بدن چسبیده اند. و در جلوی سینه فقط یقه آن به وسیله نواری مشخص شده، بخش دوم لباس بلندی است که پاها را می پوشاند. کمربندی محکم روی این لباس بلند بسته شده این لباس بدون آستین که روی شانه راست گره خورده است. در اصطلاح یونانی خیتون نامیده می شود. چین های پارچه از بالا به پایین زیادتر بخصوص در بخش پایین بیشتر اما در بخش بالا صاف و بدون چین است. پارچه سومی  ایماتیون روی شانه چپ بطور مورب افتاده بطوری که نصف بدن را می پوشاند. در مورد تصویری که روی سینه الهه است باید گفت که تصویری از (مدوزیا گورکن) است که در اثر خاصیت سحرآمیزی که در چشم های (مدوز) است هرکس به آن نگاه کند به سنگ تبدیل می شود که بعنوان نوعی طلسم مورد استفاده قرار گرفته است.

معبد لائودیسه (شهر سلوکی نهاوند) در زیر خروارها خاک پنهان مانده است و با توجه به ارزشمند بودن آن اثر تاریخی و فرهنگی ضرورت دارد با مطالعات و کاوش های گسترده باستان شناختی زنده و احیاء شود که این موضوع حمایت مقامات استانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور را می طلبد که خود در توسعه گردشگری و اشتغال زائی سهم بسزائی خواهد داشت و بعنوان یکی از مناطق تاریخی و بین المللی به جهانیان معرفی خواهد شد.

اسامی پادشاهان سلسله سلوکیان

سلوکوس اول جلوس 312 ق.م .

آنتيوخوس اول جلوس 281 ق.م .

آنتيوخوس دوم جلوس 261 ق.م .

سلوکوس دوم جلوس 246 ق.م

سلوکوس سوم جلوس 225 ق.م

آنتيوخوس سوم جلوس 222 ق.م

سلوکوس چهارم جلوس 187 ق.م

آنتیوخوس چهارم جلوس 175 ق.م

آنتیوخوس پنجم جلوس 164 ق.م

دمتريوس اول سوتر (منجي ) جلوس 161 ق.م .

الکساندر باکدس اول جلوس 152 ق.م .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: